Κάθε Αυγή, κάθε Δευτέρα,
κάθε Αρχιμηνιά, κάθε Πρωτοχρονιά.
Από τα βάθη των χρόνων.
Όλες εδώ. Όλες μαζί.
Ήρθαν να το δουν με τα μάτια τους:
Την Αναβολή να φεύγει.
Κι άλλες φορές είχε πει ότι θα φύγει κατά την άφιξή τους.
Κι όμως πάντα στο τέλος το ανέβαλε.
Επαγγελματική διαστροφή μάλλον.
Και η Αυγή γινόταν πάλι νύχτα.
Η Δευτέρα, Κυριακή.
Η πρώτη του μήνα γινόταν η εκπνοή του.
και η Πρωτοχρονιά, η παραμονή της επόμενης.
Κι όσα τους τάζαμε κρυφά στο αυτί ότι θα κάναμε όταν θα έρχονταν, όσα υποσχόμασταν σε εκείνες και στον εαυτό μας,
πάντα στο τέλος τα κατάπινε η Αναβολή.
Και όμως τώρα νάτες.
Από τα βάθη των χρόνων.
Όλες εδώ. Όλες μαζί.
Διψασμένες για δικαίωση.
Και αφού οι παλιοί λογαριασμοί θα έχουν λυθεί,
πλέον η κάθε ώρα θα είναι Αυγή.
Η κάθε μέρα Δευτέρα, Αρχιμηνιά και Πρωτοχρονιά.
Σύντομα.
