Το φεγγάρι κοιτούσε τους ανθρώπους μέσα απ’ τα παράθυρά τους.
Ήξερε πως ελεύθερο το νόμιζαν.
Μα δίχως ζευγάρια στα παγκάκια να τους συνοδεύει το φιλί,
δίχως μοναχικούς διαβάτες να τους φωτίζει το δρόμο,
δίχως παρέες να το κοιτούν και να κεντούν αναμνήσεις,
την τόση ελευθερία του,
πώς θα μπορούσε
να απολαύσει;
(κείμενο: Μπαγουλή Καλλιόπη, φωτογραφία: Hans Braxmeier)
