Οδός Δεκεμβρίου 30.
Ένας ακόμη χρόνος κοντοστέκεται για λίγο προτού συνεχίσει.
Στην Οδό αυτή από την οποία πέρασαν τόσοι χρόνοι πριν από αυτόν.
Μας κοιτάζει. Τον κοιτάζουμε.
Αποτίμηση.
2020. Η χρονιά…
…που μας απέδειξε ότι η εξωτερική εμφάνιση δεν αρκεί για να είναι κάποιος όμορφος
….που ακυρώθηκε το καρναβάλι αλλά φορούσαμε μάσκα όλη την υπόλοιπη περίοδο
….που υπήρξε κάποια στιγμή που όλοι μας νιώσαμε λίγο παράνομοι
….που αν και μέχρι πριν ήμασταν έξω μα τα μάτια μας ήταν κολλημένα σε οθόνες τώρα είμαστε σε οθόνες μα τα μάτια μας είναι κολλημένα έξω
….που μάθαμε ότι για να αντέξει το τεντωμένο σκοινί και να μην κοπεί δεν αρκεί το χειροκρότημα….που κάναμε κάποιες μετακινήσεις που ήταν άσκοπες για όλους τους άλλους αλλά είχαν αμετακίνητο σκοπό για εμάς
….που η ατομική ευθύνη χρεώθηκε ευθύνες και λάθη συλλογικής ανευθυνότητας και μάλιστα εκ μέρους των υπευθύνων
….που αν και τα θέατρα ήταν κλειστά, ζήσαμε το θέατρο του παραλόγου….που η πληροφόρηση έγινε παραπληροφόρηση
….που νιώσαμε για λίγο τη φωλιά μας φυλακή
….που η αναστολή μπερδεύτηκε με την καταστολή
….που τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς βοήθησαν στη διασπορά του ιού και τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας στη διασπορά του ιού του φόβου και του πανικού
….που νόσησαν σώματα, ψυχές και όλων μας οι πέντε αισθήσεις
….που βλέπαμε σε μία ταινία σκηνές από δρόμους με πολυκοσμία χωρίς μάσκες και μας φαινόταν παράξενο
….που πέσαμε σε χειμερία νάρκη και κινδυνεύουμε όταν ξυπνήσουμε αντί ο χρόνος να έχει προχωρήσει μπροστά να έχει πάει πολύ πολύ πίσω.
Η χρονιά που αν και θα θέλουμε να μη την θυμόμαστε δε θα πρέπει να τη ξεχάσουμε.
Ποτέ.
