Με μπαμπά στιχουργό, μαμά βιβλιοφάγο και μια αδελφή ζωντανή έμπνευση, το να εξωτερικεύω τα μέσα μου μέσω του γραψίματος ήταν μάλλον μονόδρομος.
Μια εικόνα, μία μελωδία, μια μυρωδιά, ένα άγγιγμα, μια ανάμνηση, ο ουρανός, ένα λουλούδι, το γέλιο του, οι νότες της κιθάρας του, τα μαλλιά της όπως ανεμίζουν καθώς τρέχει χαρούμενη, το χαμόγελο ενός περαστικού, μια φευγαλέα σκέψη, η θάλασσα, μια αγκαλιά, ένας χορός. Πηγές έμπνευσης. Τα πάντα και το τίποτα. Οι σπόροι που τρυπώνουν μέσα μου χωρίς να το καταλάβω, και εκεί στο βάθος βρίσκουν νερό και φως να αναπτυχθούν, να ψηλώσουν, να απαιτήσουν να βγούν. Να ελευθερωθούν. Ανυπόμονες ψηλαφούν να βρουν μια σχισμή στο περίβλημά μου. Να αναδυθούν προς το φως. Και τότε γράφω. Είτε με τα πόδια μου χορεύοντας είτε με το χέρι μου σε ένα από τα πολλά τετράδια οπου έχω κρυμμένα παντού στο σπίτι.
Εδώ και κάποιους μήνες, πολύ πριν το ακούσιο “Στάσου λίγο” (ή πολύ;) που μας απασχολεί όλους αυτήν τη στιγμή, απασχόλησε τη σκέψη μου η ιδέα του εκούσιου “Στάσου λίγο”. Ίσως επειδή η ίδια “στάθηκα λίγο” πριν κάποια χρόνια όταν έγινα μαμά. Όχι με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Με αυτή την έννοια μια μαμά δε στέκεται και πολύ. Με την άλλη έννοια της παύσης. Τη συνειδητοποιημένη παύση από το αέναο – ενίοτε μηχανικό – τρέξιμο της καθημερινότητας.
Τη στιγμή που επιβραδύνεις το βήμα σου, πιάνεις τα γόνατά σου και λαχανιασμένος νιώθεις την πίεση του αίματος στα αυτιά και στα μηνίγγια σου, τα πνευμόνια σου να ανεβοκατεβαίνουν, την καρδιά σου να σφυροκοπάει και κάθε κύτταρό σου ζωντανό.
Είναι η στιγμή που μπορείς να ζυγίσεις απώλειες, κερδισμένα, δυνάμεις και αποθέματα. Να αντιληφθείς το πίσω σου, το μπροστά σου και το εδώ σου. Το πριν σου που έγινε το τώρα σου και το οποίο με τη σειρά του θα γίνει το μετά σου.
Και όσο οξύμωρο κι αν μοιάζει, αυτή είναι η στιγμή που προχωράς μπροστά. Απλά και μόνο επειδή στάθηκες λίγο…
“Στάσου λίγο” λοιπόν… το όνομα που διάλεξα για τον χώρο που θα στεγάζει τους σπόρους που αναπτύσσονται και καταφέρνουν να βρουν τη κρυφή μου σχισμή και να βγούν προς τα έξω. Τα κομμάτια της ψυχής μου, οι εσωτερικές περιπλανήσεις μου που θέλουν να συναντήσουν κι άλλες ψυχές και να μιλήσουν μαζί τους. Ως απόφοιτος Μηχανικών Η/Υ και Πληροφορικής και μετρώντας 10 χρόνια στον κλάδο της κατασκευής ιστοσελίδων, είχα την τύχη και την πολυτέλεια να μπορέσω να επιμεληθώ και να οικοδομήσω μόνη μου αυτόν τον χώρο. Και σαν κάθε καινούριο χώρο, με τη μυρωδιά της φρέσκιας μπογιάς να αναδύεται ακόμα, περιμένει να γεμίσει με όλα αυτά που θα το κάνουν να θυμίζει σπίτι. Γέλια, δάκρυα, συγκινήσεις, φόβους, θυμούς, όνειρα, ανησυχίες, λάθη, σωστά, παράλογα και λογικά.
Έμαθες λίγα πράγματα για μένα αλλά τα περισσότερα και πιο ουσιαστικά θα τα μάθεις διαβάζοντας όσα έχω να μοιραστώ…
Έχεις λίγο χρόνο; Αν ναι..
Στάσου λίγο!
