Αλάνα
Σου άρεσε; Αν θέλεις μπορείς να το κοινοποιήσεις χρησιμοποιώντας τα παρακάτω κουμπιά:FacebookTwitterEmailGoogle+

Κι αν μου δείχνουνε τον κόσμο σε ταινία,
με τον τρόπο μου κοιτάω την κοινωνία.
Κι όπως βλέπω τα στημένα γύρω πλάνα,
βλέπω αυτόματα και πού ’ναι η μηχανή.
Στην αγάπη μου συστήνω υπομονή
γιατί μέσα μου το “αλλά” θα μείνει αλάνα.

Για να παίζουμε κρυφτό στα φανερά,
κι όχι δήθεν φανερά κι όλα κρυμμένα.
Τι μου λες δημοκρατία φουκαρά;
Για κομπάρσους μας κοιτούν διαβολεμένα.
Τι μου λες δημοκρατία φουκαρά;
Για κομπάρσους μας κοιτούν διαβολεμένα.

Ύψος, μήκος, πλάτος μου,
το κρύβω εγώ το κράτος μου.
Πιάνει χώρο ελάχιστο,
και παίρνει φως απ’ τ’ άχτιστο.

Κι αν με πιάσει μες στον κόσμο να χορέψω
και με φύλλα λεμονιάς στεφάνι πλέξω,
κι αγκαλιάσω κι ένα δέντρο στην πλατεία,
πες μου ποιος θα καταλάβει την αιτία.
Κι αγκαλιάσω κι ένα δέντρο στην πλατεία,
πες μου ποιος θα καταλάβει την αιτία.

Ύψος, μήκος, πλάτος μου,
το κρύβω εγώ το κράτος μου.
Πιάνει χώρο ελάχιστο,
και παίρνει φως απ’ τ’ άχτιστο.

Λίνα Νικολακοπούλου

(φωτογραφία: Erik Brolin)

Λίνα Νικολακοπούλου
Η Λίνα Νικολακοπούλου (Ευαγγελία Νικολακοπούλου, 30 Ιουνίου 1957) είναι Ελληνίδα ποιήτρια και στιχουργός. Σπούδασε κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα κινηματογραφίας στη σχολή Σταυράκου, σκηνοθεσίας θεάτρου στη σχολή του Πέλου Κατσέλη, αλλά και κλασσικής κιθάρας στο Εθνικό και Ελληνικό Ωδείο Αθηνών. Το όνομα της, είναι άμεσα συνδεδεμένο με αυτό του Σταμάτη Κραουνάκη, τον οποίο γνώρισε στα τέλη της δεκαετίας τoυ ’70, όταν ήταν συμφοιτητές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. “Η συνάντησή μας ήταν μοιραία, ήμουν πάρα πολύ ήσυχη μαζί του. Ο άνθρωπος αυτός καταλάβαινε τι έλεγα και αυτό με γέμιζε ευτυχία…” ομολογεί η ίδια και ο Κραουνάκης την χαρακτηρίζει “γεννημένη ποιήτρια”.

Σου άρεσε; Αν θέλεις μπορείς να το κοινοποιήσεις χρησιμοποιώντας τα παρακάτω κουμπιά:FacebookTwitterEmailGoogle+
Θέλεις κάτι να σχολιάσεις;

error: Το περιεχόμενο προστατεύεται. Διαβάστε τους Όρους Χρήσης της Ιστοσελίδας