Ήρθες και μου έφερες ξανά
αυτά που μου ‘χαν πάρει
και μοιάζουν όλα τα παλιά
σαν μακρινό φεγγάρι
Ψέματα, φόβοι, άδειες στιγμές
μέσα μου ξεθωριάζουν
Κι ενώ όλα είναι όπως χθες
εμένα αλλιώς μου μοιάζουν
Ξάφνου το πριν και το μετά
δεν έχουν σημασία
Απ’ ό,τι ζω και ας περνά
κρατάω την ουσία
Τα πάντα γύρω μου ξεχνάω
Οι νότες με μαγεύουν
χωρίς φωνή τώρα μιλάω
κι οι αισθήσεις ζωντανεύουν
Πιάνο, βιολί, μπαντονεόν
ταξίδι μες το χρόνο
φιγούρες απ’το παρελθόν
κάνουν χορό τον πόνο
(ποίημα: Μπαγουλή Καλλιόπη, φωτογραφία: προσωπική συλλογή)
