Οριοβάτης
Σου άρεσε; Αν θέλεις μπορείς να το κοινοποιήσεις χρησιμοποιώντας τα παρακάτω κουμπιά:FacebookTwitterEmailGoogle+

Οριοβάτης

Οριοβάτης. Η νέα ποιητική συλλογή του Ε. Μύρωνα από τις εκδόσεις ΑΡΜΙΔΑ.

Το πρώτο που μου έκανε εντύπωση ήταν το μέγεθος του βιβλίου.
Μικρό, απέριττο, χωρίς ανάγκη σπατάλης χαρτιού και εντυπωσιασμού.
Ακράδαντη απόδειξη ενός πλούσιου νοηματικά περιεχομένου.

Ένα βιβλίο-παιδί.
Σαν τα παιδιά που όταν μιλούν – είτε ξεκάθαρα και απλά, είτε ακατάληπτα και αφηρημένα, είτε με δικές τους λέξεις που πλάθουν εκείνη τη στιγμή – έχουν την ικανότητα να μιλάνε με θράσος και ειλικρίνεια κατευθείαν μέσα σου, διαπερνώντας την όποια πανοπλία έχεις με μεράκι χτίσει. Αρκεί να τα ακούσεις προσεκτικά.

Ένα βιβλίο-παιδί.
Με αυθεντική, ακατέργαστη αλήθεια παιδικής ψυχής προτού εκείνη σμιλευθεί και χαθεί στη σκόνη και τη λήθη του χρόνου.

Ένα βιβλίο που δε τελειώνεις μαζί του με μία απλή ανάγνωση.
Που δε βολεύεται κατευθείαν στη βιβλιοθήκη σου πλάι στα άλλα.
Σε ακολουθεί στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι σου,
στο γραφείο σου όταν πίνεις τον καφέ σου πριν ξεκινήσεις τη δουλειά,
στις εξορμήσεις σου,
στις σκέψεις σου.

Πολλά επίπεδα ανάγνωσης και συνειδητοποίησης.
Κρυφά νοήματα που δημιουργούν ένα μυστηριακό πέπλο
– σαν την τελεία του Έψιλον στο όνομα του ποιητή –
και διασφαλίζουν την επιστροφή σου στις σελίδες του βιβλίου.
Στίχοι χωρίς κεφαλαία γράμματα. Χωρίς τελείες.
Υποδηλώνουν κάτι συνεχές και αέναο.
Γιατί “η ποίηση είναι μονάχα το φιτίλι”
και “αν ξέρεις να λεξώνεις το μηδέν, ανάβει”
και άσβηστη μένει.

Ένα βιβλίο-παιδί.
Μικρό μα μεγάλο.
Διακριτικό μα ελκυστικό.
Ασπρόμαυρο μα πολύχρωμο.

Πώς γίνεται;
Αν είσαι Οριοβάτης, γίνεται.

Σαν φόρο τιμής και σαν μια γεύση για όποιον θέλει να μάθει περισσότερα για την νέα ποιητική συλλογή του Ε. Μύρωνα πήρα ένα στίχο από κάθε ποίημα του και ένα νέο ποίημα γεννήθηκε:

μετά από μία σκοτεινή σιωπή
ξεροσταλιάζω στη μοίρα
σαν παιδί της ματαιόπολης
αλλοδαπός μέσα στην ίδια τη γλώσσα μου
περιμένω τον χειμώνα να πλυθώ καρφωμένος εδώ

σκαρφάλωσα όλη τη θλίψη για να σε δω
προσγειώθηκα με το αλεξίπτωτο
τροπαιούχος του τίποτα
κουβαλώντας μαζί αγωνία κι έν’ απόκομμα θλίψης
– η πτώση είναι πυξίδα

Στο μανίκι μου θα βρεις
τις πληγές που άνοιξαν από φροντίδα
έλα να πιούμε σκοτάδι σκέτο
οδηγώ το φαντασιοπλάνο μου
πάνω στον φράκτη

πενθώντας με ανθίζω
– εκεί που πεθαίνει ο δράκος του κέρδους δες
χρειάζομαι το ποίημα
άφησέ με στο απότομα σίγουρο φως
από μπερμπάντη αστεροειδή

αλλά η ποίηση είναι μονάχα το φιτίλι
οπότε θα προετοιμαστώ

Ε. Μύρων, σε ευχαριστώ για το ταξίδι.

Μπαγουλή Καλλιόπη
Μπαγουλή Καλλιόπη
Είναι όμορφο όταν οι σκέψεις σου ταξιδεύουν και οι εσωτερικές περιπλανήσεις σου αποκτούν συνοδοιπόρους. Αν σου άρεσε, μπορείς να τη μοιραστείς χρησιμοποιώντας τα παρακάτω κουμπιά.
Σου άρεσε; Αν θέλεις μπορείς να το κοινοποιήσεις χρησιμοποιώντας τα παρακάτω κουμπιά:FacebookTwitterEmailGoogle+
Θέλεις κάτι να σχολιάσεις;

error: Το περιεχόμενο προστατεύεται. Διαβάστε τους Όρους Χρήσης της Ιστοσελίδας